Spacerując Droga Królewską, warto zajść do kościoła ojców dominikanów pod wezwaniem św. Trójcy. Jest to monumentalny, gotycki kościół klasztorny, z przyległymi zabudowaniami zakonników św. Dominika. Kryje wiele skarbów kultury. Kościół ten powstał we wczesnym średniowieczu (początek XIII w.). Pierwotnie pełnił funkcję głównej świątyni parafialnej Krakowa. Niestety w 1850 r. spotkał go podobny los co bazylikę ojców franciszkanów — wnętrze kościoła zostało strawione pożarem. Dlatego wyposażenie kościoła jest neogotyckie. W przeciwieństwie do franciszkańskiej świątyni, u dominikanów jest jasno i nie ma większej ilości kolorów, wnętrze kościoła robi wrażenie smukłego i majestatycznie eleganckiego.

Kościół otoczony jest wieńcem kaplic, do jednej z nich trzeba się wspiąć po schodach. To kaplica św. Jacka, w której ten święty jest pochowany. Znajdujący się w centralnym punkcie kaplicy grób św. Jacka oraz dekoracyjne stiuki wykonał Baltazar Fontana w epoce baroku. Św. Jacek Odrowąż to pierwszy polski dominikanin, zmarł w Krakowie w połowie XIII w.  Do ciekawszych kaplic należą też kaplica Matki Bożej Różańcowej słynąca z cudownego wizerunku madonny oraz kaplica Myszkowskich — arcydzieło renesansu. Podczas wizyty u dominikanów nie sposób pominąć dzieło samego Wita Stwosza, znajdującą się po lewej stronie prezbiterium płytę nagrobną Filipa Buonaccorsi zwanego Kallimachem, humanisty włoskiego pochodzenia, wychowawcy synów króla Kazimierza Jagiellończyka. Ta przepiękna płyta przedstawia Kallimacha w swojej pracowni, wypełnionej przedmiotami z epoki.

Będąc w dominikańskiej świątyni, koniecznie należy zajść na krużganki, gdzie zobaczyć można interesujące malarstwo przedstawiające dzieje zakonu dominikańskiego oraz liczne nagrobki i epitafia, niejednokrotnie o wysokiej wartości artystycznej (m.in. z warsztatu Santi Gucciego).

Zdjęcie: Aneta Lazurek